Soms hou je vast aan iets waar je zo mee vergroeid bent dat je het idee hebt dat het niet anders kan. Er wordt door de regering gesproken over het nieuwe normaal, andere mensen willen weer terug naar het oude, en boeddhisme leert dat er alleen nu is. Als je leeft in het nu kun je wel nadenken over morgen, maar als die gedachten je beangstigd is de angst nu wel de werkelijkheid. Feitelijk zijn gedachten over morgen een illusie, morgen bestaat niet. Misschien ben je er morgen niet meer, dan heb je de laatste momenten van je leven in angst doorgebracht voor wat je dacht dat zou gebeuren. Als je daarentegen vandaag alles over de balk gooit moet je morgen misschien de rekening wel betalen.

Bang zijn voor de toekomst heeft weinig zin denk ik. Bedacht zijn op de toekomst wel volgens mij. Zonder angst zie je de dingen soms anders. Als je bereid bent om te accepteren wat kan gebeuren dan ziet het leven er vaak anders uit dan wanneer je alles vast wil houden en controleren. Zonder regels doet iedereen zomaar wat hij wil, met teveel regels zet iedereen zich tegen de regels af. Bijvoorbeeld in deze tijd van pandemie hebben landen als Zweden en Nieuw Zeeland een appèl gedaan op het boerenverstand van de bevolking en dat werkt. Iedereen moet zelf een beetje nadenken en er wordt op vertrouwd dat de omgeving ook een  opvoedende rol speelt. Hier in Nederland hebben ze het over een intelligente lock-down en regeltjes worden keihard afgedwongen door zware boetes. Ze komen handhavers tekort en als de temperaturen stijgen raakt de situatie vaak nog meer verhit. Is het wel zo intelligent om mensen op te sluiten op het moment dat het kwik oploopt richting 30°C ? 

Is het intelligent om vast te houden aan een afbrokkelend verhaal als er teveel mensen vragen gaan stellen over de redelijkheid ervan. Als je een fout niet toegeeft leer je er niet van. Keuzes worden niet eenvoudiger als je meer argumenten verzameld, maar dralen of vasthouden aan iets wat niet stabiel is maakt dat men het vertrouwen verliest. ik geeft het ze te doen. De grote vraag is, wat staat er nu werkelijk op het spel? En voor mij een grote vraag: is het een eerlijk spel?

Wat voor verschil kan ik maken, of moet ik alles gewoon maar laten passeren? De Tao leert dat water meer één kant op stroomt, namelijk naar beneden. Je kan het even tegenhouden, maar dan ontwikkeld het op een gegeven moment meer druk tot het zijn weg kan vervolgen. Je kan het leven vergelijken met een rivier. Die hou je niet zomaar tegen, maar als je een steen verplaatst in de rivier verander je de stroom. Als je een grotere of misschien meerdere stenen verplaats zou er zelfs een kolk kunnen ontstaan in het wateroppervlak.

Alan Watts gebruikte een kolk in een rivier als een metafoor voor het leven van een mens. Duizenden liters water stromen langs, maar de kolk blijft zijn vorm houden. Ondanks dat al onze cellen om de zoveel tijd vervangen worden blijven wij ook ongeveer dezelfde vorm aanhouden. Dit vergelijk kun je misschien ook wel doortrekken naar de samenleving. 

Als ergens veel riviertjes samenkomen ontstaat er soms een  stroomversnelling. Daar zijn we nu voor mijn gevoel in aanbeland. Je kan er niet zomaar uit, maar je kan wel de rotsblokken ontwijken en zorgen dat je niet teveel koppie onder gaat. Maar als we zometeen door de stroomversnelling heen zijn komt er een breder stuk en is de rivier een stuk rustiger.

Het zou mooi zijn als de aandacht in de toekomst meer op het bruto nationaal geluk gericht wordt en minder op de economie.  Waar worden wij samen als volk vrolijk van, niet hoe kunnen we als landje op de financiële ladder stijgen. Vrijheid is meer waard dan geld. Gezondheid is niet te koop. Tijd is belangrijker dan rijkdom. Welvaart is niet een kwestie van veel spulletjes hebben, maar er ook van kunnen genieten. Kun je werkelijk genieten van luxe als je weet dat het ten koste gaat van fauna en flora? Wat kunnen we doen om een betere balans te krijgen met de natuur en elkaar? 

Welke stenen kunnen we verplaatsen in de rivier om er voor te zorgen dat er een mooi flow ontstaan? Een flow waar iedereen gelukkig van wordt en waar onze maatschappij wel bij vaart.