De afgelopen jaren gingen wat mij betreft niet van een leien dakje. Na de opbouwende periode van  mijn zenopleiding ben ik langzaam maar zeker in een soort van mentaal drijfzand terechtgekomen. Al de lessen die ik heb geleerd, en die ik heb geleerd te geven aan anderen lijken op dit moment niet te werken. Of toch?

Voor iedere deur die dicht gaat gaat een andere deur weer open zegt men wel eens. Zo zou je kunnen zeggen dat achter iedere sluier die je wegneemt weer een nieuwe hangt. Nieuwsgierig als ik ben zoek steeds verder sluier na sluier, laag na laag. Dit doe ik in mijzelf, maar ook naar buiten toe. Wat gebeurt er in mezelf, mijn relatie, mijn gezin, mijn familie, mijn omgeving, mijn land, de hele wereld?

Het valt mij soms moeilijk om te observeren zonder meteen een mening te vormen. Als je alles gelooft wat je ziet, leest of hoort kan dit wel eens erg onoverzichtelijk worden. Als je een vraag stelt krijg je vaak een mening in plaats van een eerlijk antwoord. Omdat iedereen graag bevestigd wordt in zijn mening doet iedereen zijn best je te overtuigen. Een grote valkuil is om hierin mee te gaan en alles wat in die richting wijst voor waar aan te nemen. Als je oordeelt over iets of iemand zet je eigenlijk al je mening vast. Andere raken ook overtuigd en een mening wordt de waarheid.

Met dit gegeven kun je spelen. Je focust op iets, je geeft er je mening over op een manier dat andere er in meegaan en het wordt waarheid voor de goedgelovigen. Zelfs als de werkelijke waarheid later achterhaald wordt blijft er vaak een vleug van die mening in de vorm van achterdocht hangen. En zo leven we in een web van leugens. Dit web van illusies is voor de gemiddelde mens met logica nauwelijks tot niet te ontrafelen. Intuïtie is echter een ander verhaal. Door intuïtie weet je misschien niet precies wat er aan de hand is, maar je voelt vaak op je klompen aan dat er iets niet klopt. Hoe ga je daarmee om? Wie weet wel hoe het zit? Is er überhaupt iemand die het snapt?

Op dit moment is het een chaos over heel de wereld lijkt het. Hoe komt dit? Van de ene kant zijn we met zijn allen verbonden in hetzelfde leed, van de andere kant vliegen we elkaar in de haren. Van de ene kant is er veel kennis, wijsheid en wetenschap van de andere kant is er veel domheid, achteloosheid en onwetendheid. Daartussenin zitten dan weer mensen die misbruik maken van de situatie.

Waar gaat dit naartoe? Waar komt dit vandaan? Kan ik iets doen?
Moet ik iets doen?
Is de wereld gek geworden?
Ben ik gek geworden?

Gisteren zat ik een documentaire te luisteren over iemand die vertelde dat de hoeveelheid informatie die er op aarde is in rap tempo verdubbeld. Ontwikkelingen die in de prehistorie een eeuw in beslag namen gebeuren nu in een jaar een maand of misschien wel een dag. En het zou in mijn ogen best wel eens kunnen zijn dat dit de oorzaak is van de chaos.Misschien gaat de ontwikkeling zo snel dat veel systemen en structuren in rap tempo verouderd raken. Net als met een computer waarvan de hardware niet compatible meer is met de nieuwe software. Veel mensen willen graag dat alles bij het oude vertrouwde blijft zodat ze zeker weten wat waar is en wat niet Maar misschien is die tijd voorbij. Misschien moet onze waarheidsvinding geupgrade worden. Misschien moeten we intuïtiever gaan leven. Terug naar het voelen in plaats van naar het denken. Het is in ieder geval een proces waarmee ik momenteel hard aan de gang ben. Het is vooral in het proces van het loslaten wat je denkt te weten. Je moet ook lef en vertrouwen hebben om onzeker te durven zijn over iets. Het vereist een grote openheid, en je moet soms kritische vragen durven te stellen. Anderzijds kun je natuurlijk ook kritische vragen verwachten. Eerlijkheid is dus ook van het allergrootste belang. Je zou het kunnen zien als een wereld waarin iedereen jouw gedachten kan lezen en vice versa. Misschien niet precies alle gedachten, maar wel de intentie erachter. Als iedereen zo zou kunnen leven zijn we werkelijk met elkaar verbonden. Dan kunnen we functioneren als één organisme. Per slot van rekening willen we eigenlijk allemaal hetzelfde en dat is gewoon gelukkig zijn.