Ik kan bijna niet wachten aan de ene kant, en ik zie er tegenop aan de andere kant. Nu de streefdatum van 1 September dichterbij komt beginnen er steeds meer twijfels en onzekerheden te knagen aan mijn vertrouwen. Wil ik dit wel? Heb ik alles wat ik onderweg nodig heb? Ben ik goed genoeg voorbereid? Zal het wel lukken ondanks corona? Laat ik iedereen nu niet in de steek? Kortom, allemaal gedachten die me niet echt helpen. Het is natuurlijk goed om over allerlei zaken na te denken die je op je pad tegen kan komen, maar je kunt niet alles voorzien. De keuze is gemaakt, de eerste stappen zijn gezet, nu moet je vertrouwen. Vertrouwen op mezelf, op de juiste keuzes die ik maak en op de kracht van mijn lichaam en geest.

Een pelgrimstocht is van oudsher een religieuze aangelegenheid. Ik ben dan wel katholiek, maar ik ben niet echt religieus ingesteld. Toch ben ik de laatste jaren de kerk wel weer gaan waarderen. De kerk als gemeenschappelijk gebedshuis, als kunstobject waarin veel verhalen verscholen liggen (waar je veel van kan leren), als symbool voor geloof en de kracht van devotie. Al geloof ik niet in die man met die baard die boven op een wolk zit te dicteren wat we wel en niet mogen doen om in zijn clubje te mogen verblijven aan het eind van ons leventje op aarde. Ik ga wel steeds meer geloven in de kracht van vertrouwen. Als je niet teveel vasthoudt aan de vorm of de manier waarop de dingen op je pad moeten komen dan krijg je wat je nodig hebt. Er zijn mensen die heilig geloven in: The law of attraction, maar dat vind ik wat twijfelachtig. Mijn idee is om op deze tocht uit te vinden wat ik in de rest van mijn leven wil aanhangen of uit wil nodigen in mijn leven en waar ik gelukkig van wordt.

De eerste stempel in mijn Credencial is er een van de Grote kerk in Breda. Alhoewel ik van huis uit katholiek ben en de Grote kerk gereformeerd ga ik meer voor de symbolische waarde van de kerk van de stad Breda waar ik geboren ben en van waaruit ik vertrek. De man die de stempel gezet heeft vertelde me dat Sint Jacob in het plafond van de kerk weergegeven is. Een beetje te klein voor het blote oog misschien, maar hij had wel een afbeelding ervan.

Daar gaan we dus, dinsdag is het zover, op zoek naar Sint Jacob, of beter nog op zoek naar mezelf.