Morgen is het zover, het begin van een nieuw leven. Wat ik meeneem is wat ik kan dragen en mijn herinneringen. Ik laat alles los wat ik los kan laten en wat mij niet meer dient. Maar als ik terugkom hoop ik betere keuzes te kunnen maken over wat ik in mijn leven nodig heb om gelukkig te zijn. 

De afgelopen maanden en misschien wel jaren ben ik voor mijn gevoel tekortgeschoten in het geven van aandacht aan veel van mijn vrienden, familie of collega’s, terwijl ik juist wel veel aandacht heb gegeven aan een grote groep mensen door me via social media met hen te verbinden. Ik heb veel mensen of groepen gesteund in hun zoektocht naar de waarheid en ben daardoor zelf soms teveel in de waan van de strijd meegesleurd. Ik heb ook de dwalingen van sommige mensen gevolgd en ben daardoor zelf soms ook even van het juiste pad afgedwaald. Maar ik heb er veel van geleerd, en ik hoop dat ik ook bijgedragen heb aan het wijzer of gelukkiger worden van de mensen die ik heb gesteund of bekritiseerd. Maar nu ga ik ook dat zoveel mogelijk loslaten. Ik blijf mijn verhalen delen, maar ga de komende maanden minder op de verhalen van anderen reageren. 

Lichter leven met vooral aandacht wat er op mijn pad komt. Niet te veel afleiding door wat er elders gebeurt. De strijd wordt ook wel gestreden zonder mij verwacht ik. Dus als ik even niet meer reageer waar je me verwacht te reageren, ik heb even andere dingen aan mijn hoofd. Ik verbaas me over de schoonheid van het landschap, ben verwikkeld in een mooi gesprek, ik worstel met de storm en de regen, ik ben even de weg kwijt of ik zit lekker achterover te genieten van het geluid van een kabbelend riviertje op de achtergrond.  Vrees niet, ik kom terug, of je wil of niet, dus geniet van de rust, dat doe ik ook.

Om eerlijk te zijn beangstigd het me soms wel. Kan ik het wel aan, wil ik dit wel echt, ga ik alles en iedereen niet missen? Ik hoor van sommige mensen in mijn familie en vriendenkring dat ze bang zijn dat ik niet meer terugkom. Het vleit me enigszins dat ze bang zijn me te verliezen en anderzijds bent ik verwonderd dat ze me niet vertrouwen. 

Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet, maar ik ben niet van plan om me daadwerkelijk van de samenleving te onttrekken op wat voor manier dan ook. Ik hoop wijsheid en inzichten op te doen die me gaan helpen om een manier van leven te vinden die past bij mijn persoonlijke doel. Wat dat doel is weet ik nog niet precies, maar het heeft wel te maken met mensen, liefde, verbondenheid, wijsheid, waarheid en een diepere betekenis van het leven. En dat lukt volgens mij niet echt vanuit een hutje hoog op een berg, dus:

I’ll be back