Op blote voeten door de bossen rennen. Misschien als ik dit hartje zomer zou schrijven kijkt niemand er meteen van op maar gisteren was het nu niet echt warm te noemen. Gelukkig was het wel droog. René Maas, een collega zenleraar, had me al lang geleden een keer uitgenodigd maar toen had ik het te druk met werken en mijn andere vaste sport, zen en yoga momenten. Maar omdat mijn agenda nu toch aardig leeg is ging ik graag op zijn uitnodiging in. 

Maandag 30 november hebben we afgesproken bij Bosch en Duin in Udenhout. “Trek iets warms aan” appte René nog, want het is fris. Ik dacht nog even, misschien houden we deze eerste keer de schoenen gewoon aan, maar al meteen bij aanvang mochten de schoentjes uit. Nu ben ik wel wat gewend want in de zomer loop ik eigenlijk altijd op blote voeten, maar sinds mijn pelgrimstocht heb ik eerder koude voeten dan anders. Het fietspad werd vlak voor ons geveegd dus daar konden we mooi warmlopen zonder al teveel obstakels. Na een stukje lopen en huppelen werd het koude gevoel al snel minder. 

Vervolgens legde René me uit wat het verschil is tussen lopen op blote voeten en lopen op schoenen. Je passen zijn korter en je land anders op je voeten. Dat is wel even wennen, zeker in het mulle zand van de duinen. Ik kreeg ook te horen dat ik mijn armen beter wat lager en meer langs mijn lichaam kon houden. Ik heb mezelf aangeleerd om met mijn ellebogen te werken (alleen onder het lopen hoor), maar dat geeft minder balans. Na de instructies gingen we het geleerde in de praktijk brengen. Mijn snotneus belemmerde mijn ademhaling enigszins, maar al met al vond ik het niet verkeerd gaan. Door het mulle zand de duinen op rennen is wel pittig. 

Na een korte pauze gingen we de echte uitdaging aan. Los zand is niet echt ongemakkelijk voor je voeten alhoewel grote gaten of rondslingerende takken wel een risico zijn. Maar op de platgetreden bospaden liggen meer gevaren op de loer. Aandacht is hier het sleutelwoord. Sommige obstakels zoals omgevallen bomen, takken en wortels zie je zo, maar soms ligt er een eikeltje verstopt onder wat blaadjes. Met blote voeten is het dan fijner dat je daar niet ineens met teveel gewicht op land. Goed kijken, voelen en werken met je balans dus. Het maakt het lopen wel een stuk interessanter dan het geijkte rondje dat ik normaal over het asfalt loop. De omgeving daar is ook fantastisch. Ik was al eens eerder bij de Drunense duinen geweest, maar van deze kant had ik het nog niet gezien. Werkelijk prachtig en de moeite waard om een keer vaker naartoe te rijden. 

Het was een mooi avontuur en het smaakt naar meer. René is behalve zenleraar ook een hele fijne coach, en dat is iets waar ik nog wat van kan leren. In Januari geeft hij een barefoot basics training en daar heb ik nu al zin in. Die training is op de Regte heide waar ik onlangs de grafheuvels uit de bronstijd heb bezocht. Blijkbaar lopen daar leylijnen die corresponderen met Stonehenge en de heuvels worden gezien als krachtplaatsen. Maar dat is misschien alleen interessant voor de meer spirituele mensen onder ons. Nu we het toch over spiritualiteit hebben, lopen op blote voeten helpt je aarden. Hardlopen zorgt er sowieso voor dat je goed adrenaline kunt verbranden, en als je dan ook nog al je negatieve energie kwijtraakt door goed contact met de aarde te maken ben je zo van al je stress en negativiteit verlost. Daarbij is de natuur een geweldige plek om je vrij te voelen van alle dagelijkse beslommeringen.