Auteursarchief: peerzen

Over peerzen

Mijn naam is Peter van Caulil, zen leraar bij zen.nl De motivatie voor de ontwikkeling van deze site komt voort uit nieuwsgierigheid .Wat is er te doen in Breda op gebied van zen, yoga en dergelijke, wie is daar mee bezig en hoe doen ze dat.

Mannencirkels

Posted on by
Beantwoorden

Mijn plekje is nog lang niet af. Ik heb nog allerlei plannen en met iedere klus die ik doe zie ik weer iets dat het nog mooier, leuker of praktischer kan maken. Maar je kunt niet in de ontwerpfase blijven hangen dus maar een begin gemaakt met het gebruik van mijn vuurplaats. Eerst een gemengde cirkel die georganiseerd werd door een vriendin. Als hoeder van de plek heb ik er aan bij mogen dragen dat er een fijne vertrouwelijke sfeer ontstond er werd open gedeeld waardoor iedereen een stukje lichter en gelukkiger weer naar huis ging. 

Dinsdag kwam er een andere groep. Een groep mannen die ik ken via Firemakers. Firemakers is de organisatie waar ik de facilitators opleiding heb gedaan. Na de opleiding zijn we met 6 mannen een Sacred Witness cirkel gestart. 6 mannen die al wat dieper zijn gegaan met zichzelf maar nu verbinden met elkaar om verder te kunnen groeien. Via zoom hebben we al een aantal mooie gesprekken gehad maar er miste iets. Er was geen echte verbondenheid te voelen. Ik dacht meteen dat het mooi zou zijn om mijn stekkie aan te bieden, maar in mijn gedachten woonde ik te ver van iedereen vandaan. Toch voelde ik dat ik de vraag moest stellen.

Tot mijn grote verbazing reageerde iedereen meteen enthousiast. Yes, het gaat gebeuren, en dan weer de twijfel. Zal het wel doorgaan, misschien is het wel slecht weer, kunnen we wel een geschikte datum vinden op korte termijn, hoe ga ik het precies organiseren om de mensen die met de trein komen hier te krijgen…. Ik ben er maar gewoon aan begonnen. Mijn denken heeft me al zo vaak weerhouden van dingen waarvan mijn gevoel zei dat het wel goed zou komen. 

Het pad dat ik ingeslagen ben is niet in beton gegoten. Het is een grillig pad dat soms mooi en breed is maar ook vaak smal, stijl en bezaaid met twijfels. Maar ik heb geleerd om over die twijfels heen te stappen. Die twijfels zijn goed, die maken me alert. En op de juiste manier bekeken leveren ze me vaak mooie inzichten over mezelf op. Maar ik laat me er niet meer door tegenhouden. Ik voel dit ook binnen de cirkels. Mensen die hun twijfels uitspreken of ondanks hun twijfels zeggen waar het schuurt zorgen ervoor dat er een gesprek ontstaat. Door grondig te onderzoeken waar de schoen wringt worden we samen wijzer. Maar er gebeurt meer.

Tijdens de zoommeetingen hadden we een aantal mooie gesprekken gehad maar dat gebeurde veel vanuit de mind. Een soort intellectuele zoektocht naar wijsheid waar op zich niets mis mee is, maar er ontstond een behoefte naar meer, naar verdieping, naar echt voelen wat er diep in ons speelt. Nou dat is gelukt. 

Bij aankomst was iedereen al enthousiast over de plek. De meesten wonen in de stad dus om nu even lekker in de natuur te zijn voelde als een bevrijding. Het was even onderzoeken hoe het precies zou gaan lopen. Ik merk aan mezelf dat ik daar nog geen leidende rol in speel. Ik ben meer geneigd om dingen te laten ontstaan maar soms is het voor iedereen fijn als er duidelijke afspraken worden gemaakt. De vraag of er wel of niet gerookt mag worden bij het vuur vond ik een beetje vreemd…tot we er serieus over begonnen te praten dat dit niet zomaar een kampvuurtje is. 

Een mannencirkel is ook niet zomaar een praatgroep. Het is een spirituele aangelegenheid en het is daarom erg belangrijk om een aantal basisregels aan te houden. Deze standards spreken we van tevoren af. Dit is nodig om een veilige omgeving te creëren voor iedereen. De eerste en belangrijkste regels is dat alles wat binnen de cirkel gezegd wordt ook binnen de cirkel blijft. Niets wordt persoonlijk genomen, we bespreken gedrag of ideeën maar het besef dat daarmee geen oordeel geveld wordt over de persoon zelf is essentieel. Ik merk aan mezelf dat ik dat soort afspraken zo vanzelfsprekend vindt dat ik ze nog wel eens vergeet in te brengen. Het gesprek dat we hierover hadden ging zo kneiterhard de diepte in dat we in een bijzondere energie kwamen. Een krachtige mannelijke energie waarbij harde woorden gesproken werden en waar toch veel liefde en respect voor elkaar voelbaar was. Wauw, daar gaat het over, hier worden mooie lessen geleerd en het opende iedereen voelde ik. 

Het vuur is heilig en het moet met respect behandeld worden. Op die manier kan er iets ontstaan dat groter is dan de som der delen. Zoals het vuur brandt in de ruimte tussen de houtblokken die tegen elkaar aan liggen ontstaat er tussen mensen een energie als er de juiste ruimte is om het te laten branden. Het is hartverwarmend om te voelen wat voor een magie er dan ontstaat. Dan wordt er geraakt aan heiligheid. Dan vindt er heling en verbroedering plaats. 

Wat gisteren gevoeld is nemen we allemaal mee in de wereld. Dit dragen we voor altijd bij ons, nu ik dit schrijf wordt ik gewoon emotioneel en dat ben ik niet zomaar. Dit is hoe ik mijn steentje bij wil dragen aan een mooiere wereld. Een wereld vol liefde en magie. Niet alleen licht en tierelantijntjes maar echte kracht. Het is toch fantastisch om op deze manier alle shit om te vormen tot mest voor nieuwe groei. Zo groeit de lotus omhoog uit de modder en als de bloem ontluikt blijft er niets maar aan hechten. 

Ik voel nu dat mijn plek is ingewijd. Ik voel me ook gedragen door mijn broeders. Wat wij gisteren in de wereld gezet hebben is groots. En ik voel me diep dankbaar dat ik hier mijn bijdrage aan heb mogen leveren.

24 uur met Evelien,

Posted on by
Beantwoorden

Een aantal jaren geleden zag ik via Instagram een aantal mooie foto’s langskomen van een jongedame die op avontuur ging met haar fototoestel in de hand. Nu ben ik zelf ook best een avonturier en ik hou van mensen die de lef hebben om van de bank te komen om de wijde wereld in te trekken. Iets anders dat me intrigeerde was de mooie verhalen die ze schreef over haar reizen en ontmoetingen. Toen ik besloten had om op pelgrimstocht te gaan zag ik dat ze uit Breda komt en dat ze fotoshoots doet met een verhaal erbij. Ik heb meteen met haar afgesproken. 

We ontmoette elkaar op de Duivelsbrug en toen ze haar fiets aan een paal vast maakte zag ik dat het pad dat door het markdal loopt onderdeel is van de Sint Jacobsroute, het pad dat ik zou volgen tot Santiago de Compostela. Hoe bijzonder wil je het hebben? Het was een mooie shoot en we hadden fijne gesprekken. Na de shoot spraken we af om na de Camino nog een keer samen te komen.

Toen ik enige tijd geleden een bericht zag dat ze van plan was om 24 uur met mensen te gaan leven heb ik zonder nadenken meteen ja gezegd, ik was dan ook de eerste. Zonder me ook maar enig beeld te vormen van hoe of wat heb ik met haar afgesproken. Iets wat ik op mijn tocht geleerd heb is dat wanneer het goed voelt, dan is het vaak ook goed, ik vertrouw op mijn intuïtie. De enige stoorzender hierbij kan een verlangen of aversie zijn, maar daar heb ik steeds minder last van.

Afgelopen dinsdag was het zover. Uiteindelijk was het toch wel wat spannend voor mij. Door het overlijden van mijn moeder was de periode voor haar bezoek vrij hectische en ik had mijn huishouden een beetje laten verslonzen. Ook wist ik niet meer zeker of Evelien nu wel of niet vegetarisch of misschien zelfs veganistisch was. Toch vond ik het geen onprettige spanning, ik vind het leuk om iemand gastvrij te kunnen ontvangen.

Omdat Evelien nu niet meer in Breda woont is ze bij haar ouders blijven slapen en haar vader zette haar af. Ik kan me voorstellen dat hij zich toch wat ongemakkelijk gevoeld heeft toen hij het zandpad naar mijn bos op reed. Evelien is net iets ouder dan mijn oudste dochter, en als vader blijf je toch soms wel wat bezorgt als je kinderen op avontuur gaan denk ik. 

De eerste keer dat ik Evelien ontmoette was me al opgevallen hoe makkelijk ze over uiteenlopende onderwerpen kon praten en qua babbelen zijn we wel een match. Het is dan ook geen 5 minuten stil geweest buiten het moment dat ik aan de zoommeeting over het faciliteren van een mannencirkel deelnam en het moment dat we gingen slapen. 

Omdat het zo’n prachtige dag was zijn we meteen na de lunch gaan wandelen. Al bij aankomst had ze gezegd dat ze hier wel eens langs was gelopen tijdens één van haar tochten. Ze maakt niet alleen mooie foto’s, maar ze heeft ook een fotografisch geheugen en een fantastisch richtingsgevoel. De gesprekken die we hadden waren geen seconde saai omdat we allebei naadloos van het ene level van denken naar het andere kunnen overstappen zonder al teveel ‘uh’ of ‘hé wat zeg je nu?’, iets wat ik toch regelmatig mee maak als ik mijn gedachten deel. 

Enerzijds spraken we over intieme onderwerpen anderzijds over wereldproblemen en ik ben er weer een stukje wijzer van geworden. Omdat ik steeds meer naar mijn gevoel ga en Evelien erg gevoelig is heb ik vooral daar veel van haar geleerd. Ze had ook een paar kaartspellen meegenomen waar ze me uit liet kiezen. De Osho Zen kaarten hadden mijn voorkeur en ik vind het nog steeds erg bijzonder hoe toepasselijk die kaarten vaak kunnen zijn. Haar coachende vaardigheden hebben me weer een stukje verrijkt en ik denk dat ik haar ook een beetje verder heb geholpen met mijn manier van coachen. 

Het was een mooi avontuur en de €100,- euro commitment fee voor haar onkosten meer dan waard. Ik ben benieuwd naar haar verslag en de foto’s en ik ga zeker nog een donatie doen omdat ik vind dat ze fantastisch werk doet. Niet alleen helpt ze zo mensen meer in hun kracht te staan, ze verbindt ook mensen door het delen van levensverhalen en inspireert mensen met haar dapperheid en avontuurlijk bestaan.

Bedankt Evelien voor dit mooie avontuur en ik wens je nog vele fijne ontmoetingen als deze toe.

Het Broederschap van Breda

Posted on by
Beantwoorden

Door zen en yoga ben ik steeds meer gaan interesseren voor de spirituele kant van het leven. Praten over voetbal of formule 1 races was toch al niet mijn ding en als je over werk of politiek en dergelijke begint weet je soms niet welke kant het opgaat, maar vaak wordt het er niet gezelliger op. Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor echte verhalen, en deel zelf ook graag de avonturen die ik beleef. In mijn ogen komen mensen zo nader tot elkaar. Geen stoere barpraat of tweedehands verhalen, maar hoe ervaar jij jouw leven…? Machtig interessant, ook al maak je zelf niet veel mee, het mooie vind ik om te horen hoe iemand anders bepaalde dingen in het leven ervaart. De afgelopen jaren ben ik regelmatig bij gelegenheden geweest waar mensen hun verhaal deelde. Soms heel mooi en succesvol, maar vaak ook pijnlijk, diep en zwaar. Vooral die laatste groep wil graag gehoord worden in een veilige omgeving waar niet te snel over hen geoordeeld wordt. Vaak gaat het over dingen die ze gedaan hebben of die hen aangedaan zijn waar ze nu mee moeten dealen. Hoe verder je op de ladder van persoonlijke ontwikkeling klimt hoe meer je er achter komt dat eigenlijk iedereen wel bepaalde obstakels in zijn of haar leven tegenkomt die hun groei belemmeren. Die obstakels komen vaak voort uit het verleden, maar er kunnen ook nieuwe dingen gebeuren die je persoonlijke groei belemmeren. Door dit te delen leren we van elkaar en kunnen we elkaar steunen. 

Omdat vrouwen hier blijkbaar meer mee bezig zijn, of er misschien meer behoefte aan hebben was ik vaak in de minderheid bij de gelegenheden waar ik naartoe ging. tot ik hoorde spreken over mannen cirkels. Ik had al vaak genoeg gehoord van vrouwencirkels, maar het bestaan van hetzelfde concept voor mannen was mij nog onbekend. Wat navraag bij mijn spirituele facebookvrienden bracht me bij een advertentie voor een festival voor mannen. Begin september heb ik het achtste Europese Gathering of the Brotherhood bij mogen wonen. Een fantastisch evenement in “Het land van Yemaya” te Bellingwolde. Dit evenement werd georganiseerd door firemakers. Er waren verschillende mooi, uitdagende en verbindende activiteiten die ik eerder heb beschreven in een andere blog die ik hieronder zal delen. Na dit festival was ik er van overtuigd dat ik me onmiddellijk bij een regionale groep aan zou sluiten of er anders eentje op te richten. 

Door verschillende omstandigheden is het niet zo gelopen als ik op dat moment in gedachten had en van uitstel komt afstel zegt men wel eens. Dus ik heb besloten om er maar gewoon een begin mee te maken. Ik heb nog geen idee hoe het precies vorm moet gaan krijgen, maar ik vertrouw er gewoon op dat ik het niet alleen hoef te doen. Ik heb in feite een mooie locatie in het bos om allerlei leuke dingen te organiseren, jammer genoeg hebben verschillende omstandigheden me de afgelopen tijd hiervan weerhouden. Met andere woorden: ik kan wel wat hulp gebruiken. 

De groep is bestemd van mannen uit Breda en omstreken van alle leeftijden en geaardheid. Het doel is met elkaar verbinden door het delen van levensverhalen en ervaringen. Het lijkt me mooi om samen een avontuur aan te gaan zodat er weer nieuwe inspirerende verhalen ontstaan. Leuke, fijne, uitdagende, inspirerende en leerzame activiteiten ontplooien om zo als mens en ook als tribe te kunnen groeien. Het is een manier om met gelijkgestemden in contact te komen en achter de motivatie van andersdenkenden te komen zonder dat er een conflict ontstaat. Organisaties als Firemakers hebben hun eigen spelregels die ervoor zorgen dat de groep een veilige plek is voor iedereen, en dat is ook mijn streven. 

Wie wil er lid worden, en wat wil je eventueel bijdragen?

Iedereen heeft zo zijn eigen talenten. Ik vertel graag verhalen en schrijf ze  ook graag op, ik ben redelijk behendig met social media en ik verbind graag mensen met elkaar. Verder heb ik een horeca achtergrond waardoor ik aardig in mijn element ben als ik activiteiten kan faciliteren. Taken als administratie, muziek maken, workshops verzinnen of andere activiteiten liggen mij minder. 

Om makkelijk met elkaar in contact te komen heb ik alvast contactgegevens aangemaakt 

Facebook pagina: Het Broederschap van Breda of typ @hetbroederschapvanbreda

E-mail adres : Broederschapvanbreda@gmail.com

vuurloop The Gathering of the Brotherhood

Wisdom, love and connection

Dat waren de woorden die ik riep toen ik het vuur in liep. In het Engels, want vanwege het internationale karakter van “The Gathering of the Brotherhood” werd er tijdens de activiteiten hoofdzakelijk Engels gesproken. Ik vond het bijzonder mooi om te ervaren hoe de verschillende nationaliteiten verbroederde tijdens dit weekend. Mannen uit heel Nederland en onder andere België, Polen, Kroatië, Turkije, Mexico en Argentinië deelden broederlijk lief en leed. Evenementen als deze maken voor mij weer erg duidelijk hoezeer dat we elkaar nodig hebben in het leven. Ik zie mezelf soms als een “lone wolf” omdat ik eigenlijk altijd mijn eigen weg ben gegaan. Om toch een beetje een sociaal leven te leiden heb ik concessies gedaan waardoor ik mijn ware aard toch enigszins uit het oog verloren ben. Dit weekend heeft me weer dichter teruggebracht naar de essentie van wie of wat ik werkelijk ben en het heeft me ook geleerd hoe ik mezelf leer kennen en herkennen in de ogen van de ander. 

De afgelopen maanden of eigenlijk misschien zelfs jaren ben ik bezig geweest met de zoektocht naar mezelf: wie ben ik en wie wil ik zijn? Tijdens die tocht heb ik geleerd dat ik zowel een mannelijke als een vrouwelijke kant in mij heb die zoeken naar de juiste balans. Zen en Yoga hebben mij laten zien dat ik gevoeliger ben dan ik altijd gedacht heb of dan ik toe heb willen geven. Waarschijnlijk doordat ik in een essentiële periode van mijn jeugd opgroeide met alleen mijn zus en mijn moeder is mijn vrouwelijke kant sterker ontwikkeld dan bij veel andere mannen. Dit heeft me tijdens mijn adolescentie, op het moment dat ik op zoek ging naar een partner, aardig parten gespeeld besef ik nu. De onzekerheid die ik tegenover vrouwen voelde ging zelfs zo ver dat ik ging twijfelen aan mijn seksuele geaardheid. Op een zeker moment ontmoette ik een vrouw die de eerste stap zette en samen hebben we drie mooie mensen in de wereld gezet. Pas nu we ons huwelijk samen liefdevol hebben afgesloten besef ik wat er mis is gegaan. In de fundering van onze relatie was iets mis en uiteindelijk is dat wat ons huwelijk ondermijnt heeft. Onbewust heb ik de uitersten van mijn mannelijke kant en van mijn vrouwelijke kant opgezocht en ben daardoor uit mijn evenwicht gebracht.  

Afgelopen weekend heb ik de juiste balans weer hervonden denk ik want het voelde als thuiskomen. Enerzijds lekker spelen en rouwdouwen, anderzijds diepgaande gevoelige gesprekken met mannen die zichzelf kwetsbaar durven op te stellen. Het is zo mooi om te zien hoe mensen van elkaar kunnen leren als ze hun diepste verdriet of angsten durven te delen met elkaar en het is fantastisch om te zien, te voelen, te ervaren wat de kracht is van broederschap in deze. Ik heb mannen hun angsten zien overwinnen om door het vuur te gaan nadat ze hun zelfvertrouwen hervonden door de steun, kracht en de liefde van de groep. Deze ervaring heeft me doen beseffen wat de werkelijke essentie is van de inwijdingen die jonge mannen vroeger in de stammen moesten ondergaan om hun mannelijkheid te bewijzen om zo tot volle wasdom te komen. 

Het is eigenlijk pas sinds kort dat ik ontdekt heb dat er mannenkringen zijn die zich met dit soort activiteiten bezig houden. Ik heb tijdens dit mannenweekend geleerd hoe waardevol het delen van mijn levenservaring is voor mensen die nog worstelen met de obstakels die ik al overwonnen heb en hoe ik zelf leer van mensen die de obstakels overwonnen hebben waar ik nog mee worstel. Vaak zijn de problemen die mensen ervaren in hun leven het gevolg van één of meerdere negatieve ervaringen die meer of minder intensief zijn. Het zijn vaak vergelijkbare thema’s die je leven beïnvloeden tot je er de les uit leert die er in zit en het omzet in wijsheid. 

Door het delen van die ervaringen en wijsheid ontstaat er binnen zo’n groep vaak een verbondenheid die maakt dat één en één drie wordt. Dit lukt in mijn ogen alleen als de leiding de juiste bezieling heeft. Deze bezieling komt vaak vanuit een diepe liefde voor het leven, de hele schepping en misschien zelfs het hele universum met alles erop en eraan. Wat ik heb gezien en gevoeld tijdens dit weekend klopte helemaal bij mijn beeld van hoe leiderschap het beste werkt. Ruimte maken voor anderen om hun talenten te ontplooien en laten zien hoe en wat de bedoeling is in plaats van alleen maar te vertellen hoe het moet. Een goeie balans in de groep is ook prettig, ik zag jonge enthousiaste mannen op zoek naar wijsheid en moed en oudere wijzere mannen die hun vuur weer aan lieten wakkeren door de jeugdige speelse energie die door de jongere mannen werd ingebracht in de groep. Wat er precies binnen de groep gezegd of gedaan wordt blijft binnen de groep, dat is belangrijk voor het vertrouwen. Maar ook ik heb weer wat van mijn grenzen verlegd, en daardoor heb ik weer wat meer vreugde en vrijheid hervonden en dat wil ik graag met iedereen delen.

Ik ben diep dankbaar voor deze ervaring en het smaakt naar meer. Lopen over vuur, tribal rugby, een zweethut ceremonie, dansen rond een groot vuur, maar ook dansen met een blinddoek of in stilte geluid ervaren liggend in een grote yurt. Iedere dag heerlijke gezonde vegetarische maaltijden en verschillende kampvuren om rond te zitten, je verhaal te vertellen of te luisteren naar de verhalen van andere mensen of gewoon te zijn. Stoerheid en kwetsbaarheid, uitdaging en geborgenheid, boosheid, verdriet, plezier en geluk het mag er allemaal zijn binnen het broederschap. 

Wijsheid, liefde en verbondenheid, dat is wat een man nodig heeft in zijn leven. Dat is wat ieder mens nodig heeft in zijn of haar leven. En dat wens ik iedereen toe. 

Zen uit Breda

Posted on by
Beantwoorden

Even wat anders. De afgelopen periode was voor mij behoorlijk intensief en dan heb ik het nog niet eens over zaken waar iedereen op het moment tegenaan loopt. De afronding van de echtscheiding, de verkoop van ons thuis, het moeizaam vinden van een nieuwe woonplek voor mij en bijna iedereen van ons gezin en het ook voltooien van mijn coachopleiding. En zeker niet op de laatste plaats mijn zoektocht naar de zin van mijn leven. Natuurlijk had ik al wel eens gehoord van de term “midlife crisis”maar ik had nooit verwacht dat ik daarin terecht zou komen laat staan dat mijn omgeving of misschien wel heel mijn wereld er in meegesleurd zou worden. Toch lijkt het soms wel zo te zijn.

Ter afsluiting van deze heftige periode heb ik wat activiteiten geboekt voor mijn plezier en mijn ontwikkeling. Zo wilde ik graag wat meer leren over Reiki. De menselijke energie blijft op verschillende manieren op mijn pad komen dus ik denk dat ik er wat mee moet doen. In de yoga leerde ik over Prana en bij zen spreken ze het over Ki, Tai Chi wil ik nog leren, in die traditie draait alles om Chi. Ondertussen heb ik ook de conclusie getrokken dat de Heilige adem die God in de klei blies om Adam tot leven te brengen figuurlijk eigenlijk gaat over hetzelfde, namelijk Spirit ofwel de Heilige geest. Maar de weg naar spiritualiteit gaat over een grillig pad waarbij de wegwijzertjes vaak pas zichtbaar worden als je ze ziet. Zoals ik tijdens mijn pelgrimstocht geleerd heb gaat het om een diep vertrouwen in je eigen richtingsgevoel en daarom moet je soms niet teveel bouwen op je gedachten over het pad dat je volgt. 

Enfin, ik kon door verschillende omstandigheden niet de Reiki lessen in Breda afspreken waar ik zin in had en de zen retraite die ik had willen doen bij zen.nl was volgeboekt. Door mijn aanmelding bij Ivar Mol kreeg ik zijn nieuwsbrief waarin een Vipassana retraite werd aangeboden in de periode die ik in gedachte had voor een prijs die ik wel sympathiek vond. Gelijk geboekt dus, maar wat houdt Vipassana in? Dat zie ik dan wel weer. Ik had al wel wat gehoord van een vriend en ik wist dat het iets Boeddhistisch was dus bekend terrein. Een ander aspect dat mij wel aansprak was dat de locatie in noord Frankrijk gelegen is in een gebied dat ik een beetje ken en waar ik altijd een goed gevoel bij heb gehad en wat ook goed voelde toen ik het passeerde op mijn pelgrimstocht. Ekayãno is een oude boerderij in de regio van Viel-Saint-Remy. Tot voor kort had ik de ambitie om ooit eens in Frankrijk te gaan wonen maar de huidige situatie heeft mij van gedachte doen veranderen. Na deze week staan voor mijn gevoel alle opties weer open.

In de aanloop van de retraite ben ik in contact gebracht met andere deelnemers om zo afspraken te kunnen maken in verband met vervoer. Ik had afgesproken om Monique uit Amersfoort op te pikken bij het station in Breda. Het is volgens mij geen minuut stil geweest in de auto en de radio stond niet eens aan. Grappig om te bedenken dat juist mensen die zo druk zijn met vele gedachten uiteindelijk zelf op zoek gaan naar de stilte. Eerlijk gezegd ben ik zelf mijn eigen gedachten regelmatig zat hoe interessant ze vaak ook zijn. Maar genoeg over mij, de retraite was een goede keuze. De sesshins bij zen.nl hebben mij veel gegeven maar de laatste was (buiten het examen om) wel en beetje een nieuwe comfortzone geworden. En als ik iets geleerd heb in mijn leven is dat vaak buiten je comfortzone de mooiste lessen geleerd worden. 

De route van Charleroi naar Rocroi is de afgelopen jaren flink verandert. Het was altijd een sluiproute door de bossen waar ik met de vrachtwagen regelmatig gebruik van heb gemaakt om grenscontrole of drukte in Luxemburg te omzeilen als ik richting de Route de Soleil reed. Ondanks dat we in de avondspits via Brussel kwamen waren we precies om 20:00 uur in Viel Saint Remy. Het is ongeveer drieënhalf uur rijden vanaf Breda en ik had er vier voor uitgetrokken. We werden vriendelijk ontvangen door Ivar en Marianne en we kregen een kamer toegewezen. Een van de gasten had zijn eigen tent meegenomen, die had eerder een retraite gevolgd en vond het te gehorig in de boerderij. Het is een oud karakteristiek pand met wat uitdagingen zoals hoge dorpels of een laaghangende balk. Persoonlijk vind ik het prima passen bij een retraite want het vergt een bepaalde aandacht om je niet te storen of te stoten aan bepaalde ongemakken en uiteindelijk draait het allemaal om aandacht en acceptatie van wat er is of zich aandient.   

We begonnen de ochtenden om 6 uur met een meditatie blok van twee uur.Toen ik dat hoorde moest ik even slikken. Ik ben gewend in blokjes van 25 minuten te mediteren eventueel gecombineerd met loopmeditatie tussen die blokjes, maar twee uur stilzitten!!! gelukkig bleek het wat minder strikt dan ik gewend was en mocht je van tijd tot tijd gaan verzitten, iets wat je tijdens een sesshin probeert te voorkomen. Later leerden we dit ook te combineren met een staande meditatie. Ongeveer een half uurtje zitten en een kleine tien minuten staan, gewoon op gevoel, dat was best te doen. De volgende meditatie blokken waren anderhalf uur en naargelang het weer in de buitenlucht. Zo heb ik heerlijk in de zon in de prachtige tuin zitten mediteren en ondertussen een lekker bruin kleurtje gekregen. Na de lunch was er wat vrije ruimte en om 15 uur een Dharma lezing. De lessen van Ivar zijn helder en logisch en het heeft mij weer een bredere kijk op bekende informatie gegeven. Ik begin steeds meer te beseffen dat ik eigenlijk niet veel nieuwe kennis op doe, maar oude kennis met een nieuwe frisse blik leer bekijken. Dingen die ik geleerd heb en geïntegreerd heb in mijn denkwijze zijn vaak minder scherp geworden en door de uitleg van Ivar heb ik ze weer helder voor ogen. Ik kom er steeds meer achter dat iets weten niet zo moeilijk is, maar het ook werkelijk implementeren en ook zo gaan voelen is vaak de uitdaging. Door de diepe concentratie tijdens de meditatie daalt deze informatie dieper in naar mijn idee. Buiten de meditatie en de fijne lessen is het werkelijk genieten van de sfeer, de mooie tuin en het heerlijke eten wat Ivar en Marianne driemaal daags bereidde. 

De rust de regelmaat en het gezonde eten deden me goed en het heeft er zeker aan bijgedragen dat ik volledig en positief aanwezig kon zijn bij de bespreking die de dokter met mijn moeder had, die gevallen was met de fiets en daarbij haar heup gebroken had. En misschien is dit wel de belangrijkste les die ik geleerd heb. Door mijn zenlessen ben ik de afgelopen tijd veel bezig geweest om oude ervaringen te herverwerken waardoor ze me nu niet meer belemmeren. Maar waar Ivar me weer eens op geattendeerd heeft en waar het universum mij nu ook meteen de oefening in geeft is het grote verschil te zien tussen pijn en lijden.Het doet me soms pijn om mijn moeder zo te zien lijden, maar ik ga niet mee lijden. Ik heb wel medelijden en ik doe mijn best om medeleven te tonen maar ik bescherm mezelf ook. Mijn eigen pijn accepteren is voor mij meestal niet zo moeilijk maar als iemand waar ik van hou pijn heeft is dat anders. Maar wat kun je werkelijk doen als een ander pijn heeft…

Enfin, door deze omstandigheden heb ik de Vipassana retraite helaas niet af kunnen maken. Net als met mijn pelgrimstocht zet ik het maar op mijn bucketlist. Ik ga zeker in de gaten houden wanneer er weer een nieuwe mogelijkheid is. Ondertussen raad ik iedereen aan om eens een kijkje te nemen op de site van Ivar Mol, en misschien zie ik je dan nog wel eens tijdens een retraite of een workshop in Breda of in Ekãyano.     

Het hart onder de riem.

Posted on by
Beantwoorden

Waarom is het soms zo lastig mediteren vol te houden?

  1. Het is lastig omdat meditatie het tegenovergestelde is van hoe we zijn geconditioneerd: altijd bezig zijn, elke minuut van de dag met actie vullen
  2. Het is nog geen gewoonte. Gewoontes kosten tijd.
  3. Het is moeilijk omdat mediteren soms heel saai voelt. Onze levens lijken spannender dan letten op je ademhaling.
  4. Er zijn veel interessantere dingen om te doen, zoals tv kijken, sporten, internetten etc. Denken we…
  5. Onze hersenen zijn gemaakt om steeds gestimuleerd te worden en het kost veel moeite die neiging te overwinnen
  6. We willen soms de emoties niet voelen en vermijden daarom mediteren. En dan is het juist goed om te gaan zitten.

Waarom zou je toch mediteren?

  1. Meditatie is het antigif tegen onze conditionering altijd maar bezig te zijn.
  2. Het is echt goed voor je. Het vermindert stress, verlaagt je bloeddruk, versterkt je immuunsysteem en zorgt voor een algemeen gevoel van well being
  3. Je ontwikkelt inzichten in je geest, lichaam, gewoontes etc
  4. Je leert nieuwe vaardigheden zoals compassie etc. Terwijl je mediteert ga je door allerlei stadia van goed, tot slecht, tot lelijk.
  5. En je brein kan echt wel nieuwe dingen leren. Je brein is plastisch en past zich aan. Maar daarvoor moet je wel een nieuwe gewoonte aanleren en elke dag gaan zitten
  6. Wat we oefenen groeit, wordt beter. Als je een rustige geest wilt oefenen, oefen dat dan. Op een vast moment.

Alles heeft oefening nodig. Om piano te spelen heb je 450 uur oefening nodig, viool 1200 uur, wedstrijdzwemmen 6000 tot 8000 uur.

10 suggesties voor een dagelijkse meditatie routine:

  1. Wees aardig voor jezelf en vergeef jezelf als het een keer niet lukt
  2. Sta toe dat het een gewoonte wordt. Probeer het elke dag op dezelfde plek en tijd. Hoe consequenter je bent, hoe beter het gaat.
  3. Bekijk je dag en kies een tijd die logisch is om te mediteren.
  4. Wees flexibel. Als je je ochtend meditatie mist, doe een wandeling in stilte. Gooi niet meteen de handdoek in de ring.
  5. Stel prioriteiten. Vraag jezelf af waarom je wilt mediteren, schrijf het op en lees het terug als het moeilijk wordt.
  6. Ga in het begin niet te lang zitten, begin met 10 minuten en bouw het uit naar 25.
  7. Beloon jezelf na afloop met een kop thee/iets lekkers/een aflevering van je favoriete serie
  8. Als alles mislukt, ga op je meditatie kussen zitten en adem 3 x diep in en uit.
  9. Als zitten echt niet gaat, lees een boek over meditatie, luister een podcast (Zen&zo) of schrijf in je dagboek
  10. Wees aardig voor jezelf.
    (met dank aan Lion’s Roar)